در تاریخ مدرن، هرگز کسانی که سرنوشت جهان در دستان شان است، این قدر پیر نبوده‌اند. 
ولادیمیر پوتین و شی جین پینگ هر دو ۷۲ ساله هستند. نارندرا مودی ۷۴ ساله، بنیامین نتانیاهو ۷۵ ساله و دونالد ترامپ ۷۹ ساله است؛ به لطف پیشرفت‌های علم پزشکی، مردم قادرند زندگی طولانی‌تر و فعال‌تری داشته باشند؛ اما اکنون شاهد تعداد ترسناکی از رهبران سیاسی هستیم که با پیرتر شدن، اغلب به بهای جانِ همکاران جوان‌تر خود، قدرت را محکم‌تر در دست می‌گیرند. به عنوان مثال، رهبران ناتو - از جمله امانوئل مکرون و مته فردریکسن (هر دو ۴۷ ساله)، جورجا ملونی (۴۸ ساله) و پدرو سانچز (۵۳ ساله) - در اجلاس سالانه خود، مجبور شدند خواسته ترامپ برای افزایش هزینه‌های نظامی را بپذیرند. میانگین سنی سران کشورهای ناتو ۶۰ سال است. فردریش مرز آلمانی ۶۹ ساله و رجب طیب اردوغان ترکیه‌ای ۷۱ ساله هستند. در اين ميان همه در برابر هدف جدید ۵ درصدی هزینه های دفاعی تعظیم کردند؛ رقمی خودسرانه که بدون استدلال نظامی جدی یا بحث منطقی، چه رسد به بحث دموکراتیک جدی در داخل کشور، تحمیل شد. این بیشتر از آنکه سیاست باشد، تعظیم در برابر هوس‌های یک پیرسالار بدخلق بود. جالب اينكه دبیرکل ناتو، مارک روته - که خود تنها ۵۸ سال دارد - تا آنجا پیش رفت که ترامپ را «بابا» نامید. این دیپلماسی نیست. این تسلیم است.
این درگیری نسلی در عرصه‌های دیگر نیز خود را نشان می‌دهد. ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهور ۴۷ ساله اوکراین، در برابر جاه‌طلبی‌های امپراتوری پوتین هفتاد ساله مقاومت می‌کند. شی جین پینگ هفتاد ساله به تایوانی چشم دوخته است که توسط رئیس جمهوری رهبری می‌شود که هفت سال از او جوان‌تر است. نتانیاهو، در سه چهارم زندگی خود، بر ویرانی‌ها در غزه نظارت دارد، جایی که تقریباً نیمی از جمعیت زیر ۱۸ سال هستند. پل بیا، رئیس جمهور ۹۲ ساله کامرون، از سال ۱۹۸۲ در کشوری قدرت را در دست دارد که میانگین سنی آن ۱۸ سال و امید به زندگی تنها ۶۲ سال است.
با همه اينها، بايد تاكيد كرد كه هیچ توطئه پيرمردسالاری در کار نیست و هیچ باشگاه سالمنداني برای سلطه جهانی تلاش نمی‌کند. اما چیزی ناراحت‌ کننده در مورد دنیایی وجود دارد که توسط همان افرادی در حال نابودی است که زندگی‌شان با معماری پس از جنگ تعریف شده است؛ به عنوان نمونه ترامپ در سال ۱۹۴۶ به دنیا آمد، سالی که سازمان ملل متحد اولین مجمع عمومی خود را برگزار کرد. نتانیاهو یک سال پس از تأسیس اسرائیل به دنیا آمد. مودی در سال ۱۹۵۰ به دنیا آمد، زمانی که هند به یک جمهوری تبدیل شد. پوتین در اکتبر ۱۹۵۲، ماه‌ها قبل از مرگ استالین، وارد جهان شد. شی در ژوئن ۱۹۵۳، درست پس از آن. و اردوغان در سال ۱۹۵۴ به دنیا آمد، دو سال پس از پیوستن ترکیه به ناتو. این مردان فرزندان دنیای پس از جنگ هستند و با نزدیک شدن به پایان زندگی خود، به نظر می‌رسد مصمم به نابودی آن هستند. تقریباً شبیه انتقام است. دیلن توماس از ما خواست که «خشمگین شویم، خشمگین شویم در برابر مرگ نور»؛ و اين روزها، این يك خط جمله این قدر واقعي به نظر می‌رسیده است...بله، نظم بین‌المللی مبتنی بر قوانین، همیشه در عمل آشفته‌تر از روی کاغذ بود، اما در حال حاضر، نظم جهانی، توسط نسلی در حال فروپاشی اداره می‌شود، که زنده نخواهند ماند تا ویرانی‌های بر جای‌ مانده از خود را ببینند.                   

منبع: theguardian.com