بازار سهام از ابتدای هفته جاری با تصمیم سازمان بورس بازگشایی شد و با ریزش های شدید همراه بود؛ اگر قرار نبود سازمان بورس نقشی در حمایت از بازار سهام ایفا کند، چرا اصلاً این بازار تعطیل شد؟
 روز گذشته شاخص کل در ابتدای معاملات با افت ۱۹.۴۳۵ واحدی به سطح ۲ میلیون و ۹۰۳ هزار واحد عقب‌نشینی کرد.شاخص هم‌وزن نیز با کاهش ۳۰۳۲ واحدی در جایگاه ۹۰۵ هزار و ۱۹۶ واحد ایستاد.ارزش کل معاملات بازار به بیش از ۱۲ هزار میلیارد تومان رسید و حجم معاملات از ۱.۲۵ میلیارد سهم عبور کرد.  بر خلاف انتظارها، آتش‌بس نتوانست فضای مثبتی در تالار شیشه‌ای ایجاد کند. فشار فروش در کلیت بازار محسوس بود و تقاضای قوی تنها در چند نماد کوچک دیده شد.به‌نظر می‌رسد بورس همچنان در وضعیت انتظار و بی‌تصمیمی گرفتار شده است.
بسته شدن بازار در زمان بحران، از نگاه بسیاری از فعالان، اقدامی قابل قبول و به‌منظور جلوگیری از فروش‌های هیجانی بود؛ اما اکنون که فضای نظامی تا حدودی از التهاب افتاده، پرسش‌هایی جدی پیرامون نحوه بازگشایی بازار سهام و فقدان برنامه حمایتی سازمان بورس از این بازار مطرح است.در شرایطی که بیش از ۲ هفته فشار فروش در بازار انباشته شده، باز شدن یکباره‌ی بازار بدون تمهیدات کنترلی، نه‌تنها به مهار هیجان کمکی نمی‌کند بلکه به آن دامن نیز می‌زند. آیا در چنین فضایی نباید ابزارهایی همچون حجم مبنا، دامنه نوسان، خرید حمایتی از سوی بازارگردان‌ها، سهامداران عمده و صندوق تثبیت به کار گرفته می‌شد؟ آیا انتظار طبیعی نیست که نهاد ناظر، دست‌کم در روزهای نخست بازگشایی، از ابزارهای تثبیت‌ساز بهره بگیرد؟