نماینده دماوند و فیروزکوه در مجلس در مورد سیل اخیر گفت: «با توجه به اینکه تعداد زیادی خودرو و افراد غیر بومی‌برای گردش به دماوند و فیرزوکوه آمده بودند نمی‌توان آمار دقیقی از تعداد مفقودین و فوتی‌های ناشی از سیل اخیر ارائه کرد.» بیش از ده روز است که از تمام رسانه‌ها و حتی پیامک گوشی اخطار داده می‌شود که احتمال وقوع سیلاب فراوان است و این چند روز سفر نروید و در آخر جماعتی را مشاهده می‌کنیم که پای بساط چای و کباب و قلیان در کنار رودها و مکان‌های سیل خیز غافلگیر می‌شوند. آدم یاد این خاطره منسوب به رئیس جمهور سابق فرانسه می‌افتد؛ نقل است در سال ۱۳۵۵ ژیسکاردستن رئیس جمهور وقت فرانسه به ایران سفر می‌کند و شاه شخصا به استقبال او می‌رود و با هم در یک ماشین می‌نشینند. در آن زمان کتاب «به سوی دروازه‌های تمدن» در خارج چاپ شده بود. در ماشین، شاه در مورد کتاب صحبت می‌کند و توضیح می‌دهد که ما پل و جاده ساختیم و به دروازه‌های تمدن داریم می‌رسیم. در جایی در نزدیکی میدان انقلاب فعلی، گُل کاری شده بود که دور این گل کاری حصار کشیده بودند. دستن خطاب به شاه می‌گوید: شما قدری تأمل کنید، در کشوری که مثلا برای بیست هزار تومان گل کاری، دویست هزار تومان حصار می‌کشد که مردم گل‌ها را لگدکوب نکنند، حرف از توسعه زدن حرف صحیحی نیست. شما باید پول گل کاری و نرده‌کاری را روی منابع و سرمایه‌های انسانی صرف کنید. در کشور شما انسانها باید توسعه‌یافته شوند.
به هر حال در کشوری که پس از چند روز اخطار سیل باز عده بسیاری وسط حادثه حضور دارند و با اراده شخصی قربانی سیل می‌شوند، در مملکتی که یاوه گویان و متوهمان مخاطبان بسیار بیشتری از اهالی اندیشه و کتاب دارند، سخن گفتن از توسعه و آزادی و پارلمان و روشنگری حقیقتا سخنی بیهوده است.