آیا کشور ما یعنی ایران بزرگ با این قدمت و این سابقه دانش در هیدرولوژی و هیدرولیک در ایران باستان که هنوز زبانزد دنیا است، در وقایع سیل باید دچار این تعداد کشته و مفقودی و خسارات مالی بشود؟ حقیقتا این سوال مهم است و پاسخ آن مهمتر؛ چرا در مقابل یک سیل که هم فصل و موسم آن را می‌دانیم، هم سابقه و محل رخداد آنها را می‌دانیم، هم هواشناسی قابل قبولی داریم، هم پهنه‌های سیل‌خیزمان را خوب می‌شناسیم، هم آمار دقیق از شرایط خاک و رطوبت و دیگر عوامل مطرح را داریم، ناگهان مدیران کشور را غافلگیر می‌کند و این چنان ناتوان و ضعیف تسلیم می‌شوند؟! این نوع مسائل ابتدایی اگر در کشور حل نشود ما تا ابد گرفتار خواهیم بود!
جمله ای در میان کارشناسان ارشد سازمان ملل وجود دارد که می‌گویند کشورهایی که با سوانح طبیعی خود کنار نیایند، همواره با یک سانحه بعدی به جای اول خود برخواهند گشت و توسعه برای آنها عملا رخ نخواهد داد! اینکه ما بگویم موشک داریم فوق العاده است ولی اینکه در برابر ابتدایی ترین مسایل کشور گرفتار باشیم، بی نهایت بد و توهین آمیز است! وقتی هم رخ می‌دهد، همواره دنبال قاتلان و مسببان و عاملان کوتاهی می‌گردیم و اخیرا هم که مد شده چند نفر را به عنوان خبره تحت عنوان کمیته حقیقت یاب حکم و سپس اصلا نتیجه را نه از کمیته دریافت و نه در صورت دریافت بها می‌دهیم !
کمیته سیل‌های گذشته گزارش مختصری که داد در حد کلاس اول دبستان هم نبود ؟ کمیته‌های پلاسکو، به عنوان یک فرد سازه ای عرض می‌کنم نیم ریال ارزش فنی نداشت! گزارشات متروپل از نظر فنی در حد یک سمینار دانشجویی لیسانس و از نظر بررسی قوانین و خلاف‌های اجرایی، بیان مکررات بود و لاغیر! چرا یک مرتبه مسایل را حل نمی‌کنیم تا دیگر نیازی به ورود ریاست جمهور، مجلس، قوه قضاییه به یک موضوع ساده مثل یک سیل نباشیم ؟ انرژی کشور کجا صرف می‌شود با این همه مشکلات جدی و مهمی‌که باید مد نظر داشته باشیم!