لیونل مسی، اعجوبه فوتبال در آخرین سکانس مشترک با رقیب همیشگی خود، خاطرات این تقابل را برای میلیون‌ها هوادار و عاشق فوتبال زنده کرد. البته نه در نیوکمپ و سانتیاگو برنابئو؛ بلکه در شهر ریاض.
در بحبوحه ترس از تعلیق، گلایه بر سر داوری، انتقاد از کیفیت پخش تلویزیونی، اعتراض به اشتباهات داوری، جریمه‌های مالی فیفا، مشکلات مالی باشگاه‌ها، آمد و رفت‌های تاج، کی روش و...، رقابت در بین کشورهای همسایه برای پیشرفت با شیب تندی در جریان است و چراغ فوتبال در حاشیه خلیج فارس را روشن تر از همیشه کرده است.
یک ماه پس از برگزاری جام جهانی در کشور قطر که آوردهای زیاد فرهنگی، سیاسی و... را برای این امیرنشین به همراه داشت، این روزها همای سعادت بر شانه عربستان نشسته تا این کشور با استفاده از ظرفیت رسانه ای و تبلیغاتی فوتبال، چهره‌ای جدید از خود در جهان به نمایش بگذارد.
عربستان که در چشم‌انداز ۲۰۳۰ بر توسعه صنعت گردشگری هدف گذاری کرده، با اطلاع از محبوبیت فوتبال ابتدا باشگاه «نیوکاسل یونایتد» را می‌خرد و پس از آن با آوردن کریستیانو رونالدو به تیم النصر به ویترین جدید فوتبال آسیا تبدیل می‌شود.
اما این روزهای خوش عربستان حاصل تفکر صحیح و برنامه ریزی اصولی این کشور در زمینه ورزش است و البته چشم اندازی خوب برای پیشرفت و تحول در سایر حوزه‌ها را فراهم نموده است.
انتقال رونالدو با هیچ کدام از ستاره‌هایی که تا کنون پا به فوتبال قاره کهن گذاشته اند قابل قیاس نیست. این اقدام علاوه بر آنکه نام النصر و لیگ عربستان را سر زبان‌ها انداخته، نشان از قصد جدی آنها در استفاده تبلیغاتی از ورزش دارد و مشخص شده که این کشور حتی می‌خواهد در یک دهه آینده، برای میزبانی جام جهانی و المپیک درخواست بدهد.
با این تغییرات، دیگر باید گفت که فوتبال آسیا یک قطب بزرگ پیدا کرده است؛ کره جنوبی و ژاپن یک حریف قدرتمند در خاورمیانه دارند و با این اوصاف جای زیادی برای خودنمایی فوتبال ایران در روزهای بی برنامگی و چرخیدن بر دور باطلی که روز به روز پیکر آن را نحیف تر می‌کند، نخواهد ماند.
نکونام، سرمربی فولاد که تیمش ماه آینده به عنوان تنها نماینده ایران در رقابت‌های آسیایی با تیم الفیصلی عربستان بازی دارد، تحلیل جالبی در این خصوص دارد و می‌گوید؛ «یکسری قوانین در کشورمان داریم که خودزنی می‌کنیم. ۵۰ فوتبالیست نخبه ما تبدیل به ۵ فوتبالیست نخبه شده است.اگر تیمی‌می‌تواند! برود و آنها را ببرد. من مقابل الشارجه بازی کردم. بروید و ببینید با چه بازیکنانی هستند.دیگر فوتبال ایران نمی‌تواند الهلال و النصر را شکست بدهد. تمام شد دیگر. باید خداحافظی کنیم چون خودمان خودمان را می‌زنیم و نمی‌گذاریم فوتبالمان با این شرایط رشد کند.»
با الگوبرداری عربستان از فوتبال اسپانیا، بی‌راهه نیست که بگوییم این کشور «یک شبه ره صد ساله را میرود.»
شکل رقابت تیم‌ها تغییر کرده. آنچه در عصر جدید فوتبال تفاوت‌ها را رقم می‌زند، «اقتصاد» تیم‌ها است. کافی است حق پخش تلویزیونی ۸۰ میلیون دلاری یک فصل لیگ عربستان را با درآمد بسیار ناچیز باشگاه‌های فوتبالمان مقایسه کنیم. فقط در یک رقم از درآمدهای ثابت، غیر از اسپانسری پیراهن، تبلیغات محیطی، فروش البسه و... هر باشگاه عربستانی سالیانه ۵ میلیون دلار درآمد ثابت از این بابت دارد.
متاسفانه باید پذیرفت که بدیهی ترین نیازهای امروزی فوتبال جهان همچنان در کشورمان مباحث حل نشده ای اند که عدم توجه به آنها، در آینده می‌تواند نتیجه ای تلخ را برای فوتبالمان رقم بزند و دست تیم‌های ما را مقابل رقبای همیشگی مان خالی بگذارد.
مطمئنا این پایان رویاپردازی و جاه طلبی فوتبالی کشورهای منطقه نیست، رونالدو پای ستاره‌های دیگر فوتبال را به تیم‌های منطقه باز خواهد کرد و با این اوصاف حداقل روی کاغذ باید بگوییم بازی را به رقیب سنتی مان باختیم.