شرایط اقتصادی  کشور روز به روز با یک شیب تند بدتر می‌شود و اصطلاح سقوط به ته دره اقتصاد را می‌توان برای وضعیت معیشتی بسیاری از مردم از جمله کارگران و حقوق‌بگیران به کار برد، چرا که واقعا در ماه‌های اخیر سرعت سقوط مردم به زیر خط فقر به صورت غیرقابل باوری رشد داشته است.موج ورشکستگی بسیاری از مشاغل به دلیل گرانی مواد اولیه و البته تحریم و وارد نشدن بسیاری از کالاها به راه افتاده است و آنان که پولی در بساط دارند یا به فکر مهاجرت هستند و یا تاکنون رفته‌اند. میماند کارگران و کارمندان که در این وانفسای گرانی و تورم، هر روز شرایط بدتری را تجربه می‌کنند. از آنجا كه  حقوق ۴ میلیون تومانی كارگران كفاف یك زندگی بسیار بسیار معمولی رو به پایین را هم نمی‌دهد مردم مجبورند در چند شیفت و با چند شغل، سر و ته ماه را به هم آورند اما در پایان مشكلات ماه آینده بزرگتر و حل نشده‌تر می‌ماند. نیازهای فرهنگی و اجتماعی دیگر معنای خود را از دست داده‌اند چرا که شرایط کنونی اجازه رسیدن به آنها را نمی‌دهد. امروز کتاب و سینما از سبد  زندگی کارگران به دلیل کمبود دستمزدها حذف شده است. حقوق کارگران امروز فقط در حد بخور و نمیر است تا افراد زنده بمانند پس نتیجه همه این مسائل افزایش آسیب اجتماعی که هیچکس به آن توجه نمی‌کند. امروز کارگران حتی با داشتن بیمه تامین اجتماعی هم جرئت مراجعه به پزشک را ندارند. بسیاری از مردم علیرغم مشكلات فراوان دهان و دندان، سال‌هاست به دلیل گرانی خدمات، به دندان‌پزشك مراجعه نكرده‌اند و این مشكلات با گذشت زمان عمیق‌تر و خیم‌تر شده است بررسی کیفیت زندگی کارگران ایرانی حکایت از آن دارد که متأسفانه وعده‌های دولتمردان در این خصوص محقق نشده و با وضعیت کنونی نقش دولت در تسهیل معیشت زندگی این قشر چیزی برابر با هیچ است. جامعه کارگری کشور در عین نبود شغل مناسب، با افزایش سرسام‌آور قیمت مواد غذایی مواجه بوده و وضعیت زندگی این قشر سخت‌تر شده است، تازه این زمانی است که ما از نیازهایی همچون مسکن و پوشاک چشم‌پوشی کرده باشیم! رشد سرسام‌آور و بی‌وقفه قیمت کالاها و ناکارآمدی دولت در بحث مدیریت اوضاع اقتصادی کشور اقشار آسیب‌پذیر جامعه را نشانه رفته و به‌مرور اقتصاد خانوارها را فلج می‌کند، تا جایی که هم‌اکنون در این اوضاع نابسامان، کارگران به‌عنوان یکی از اقشار در معرض خطر به‌سختی زندگی می‌گذرانند. تأثیر افزایش نرخ تورم به‌قدری در زندگی این روزهای کارگران محسوس است که این قشر هم‌اکنون به فکر برطرف کردن هیچ‌یک از نیازهای خود اعم از مسکن یا موارد دیگر، به‌غیراز خوراک خود نیستند، یعنی به تعبیر واقعی سفره کارگران کشور در این مقطع زمانی خالی‌تر از همیشه است.