فواد صادقی درباره‌ی ظرفیت‌های قانونی موجود برای پاسخ به مطالبات معترضان افزود: مباحث مربوط به اعتراضات مسالمت‌آمیز و حق تجمع را به رسمیت شناخته و همینطور رفراندوم را در دو اصل ۲۷ و ۵۹ قانون اساسی داریم. رفراندوم را هیچگاه در مسئله‌های مهم استفاده نکردیم و صرفا برای گرفتن تایید مردم برگزار شد. هیچگاه نپرسیدیم که چه رفتار و تصمیمی را می‌خواهید در حالی که همین الان موضوعات مهمی مثل حجاب اجباری، توافق هسته‌ای و مسائل دیگر در کشور وجود دارد که ما می‌توانیم اینها را با برگزاری رفراندوم در چارچوب نظام و قانون اساسی به سرانجام برسانیم و به جامعه این پیام را بدهیم که مطالبات دیده شده و قرار است در جهت آنها حرکت شود؛ طبیعتا جامعه هم در این صورت همکاری می‌کند. وی نیز پیرامون آنچه در روزهای اخیر رخ داده است، اظهار کرد: شرایط فعلی، شرایطی است که هر فرد ایرانی و هر انسانی در سایر کشورها با هر عقیده و موضع سیاسی که داشته باشد دچار ناراحتی خواهد شد؛ چون از یک طرف شاهد درد و رنج انسان‌ها و خانواده‌ی این دختر بی‌گناه هستیم و از طرف دیگر تعدادی از هموطنان‌مان در اعتراضات کشته شدند، تعداد زیادتری مجروح و تعداد زیادی نیز دستگیر شدند. از سوی دیگر خسارت‌هایی به اموال عمومی زده شد، ماموران و نیروهایی که وظیفه‌ی کنترل اعتراضات را دارند آسیب زیادی دیدند، وجهه‌ی ایران و جمهوری اسلامی در جهان به شدت آسیب خورده و یک موج جهانی از طرف چهره‌های با نفوذ و محبوب در افکار عمومی بین المللی دارد ایجاد می‌شود. همه‌ی اینها هزینه‌های کوتاه مدت و بلند مدتی است که به کشور تحمیل می‌شود. بنابراین هر ایرانی دلسوز یا هر مسلمان معتقدی از این شرایط به هیچ وجه خوشحال نیست؛ اما نگرانی‌های ما از ناراحتی‌هایمان بیشتر است. به دلیل اینکه مشخص نیست که چشم‌انداز و آینده‌ی این روند به کجا می‌رسد و متاسفانه ما هم در حوزه‌ی مدیریت امنیتی و کنترل اعتراضات با بحران‌ها وچالش‌های جدی مواجه هستیم و هم در حوزه‌ی نخبگان سیاسی برای ایجاد یک رهبری هوشمند برای معترضان و به نوعی هدایت و واقع‌گرایی در اعتراضات هم با چالش مواجه هستیم که هر کدام از این مباحث نکات مربوط به خود را دارد.
این تحلیلگر مسائل سیاسی پیرامون «چالش‌های مدیریت اعتراضات» گفت: یکی از مهترین چالش‌هایی که در این بحث و واکنش نظام وجود دارد این است که ما با راهکارهای گذشته می‌خواهیم با این مسئله‌ی جدید مواجه شویم. نظام جمهوری اسلامی تا کنون اعتراضات و حوادث زیادی را گذرانده اما اگر بخواهیم به اعتراضات مهم و ملی اشاره کنیم این پنجمین موج اعتراضی است که بعد از سال‌های ۷۸، ۸۸، ۹۶ و ۹۸ ایجاد می‌شود. البته ما شاهد مسائل اسلامشهر یا مشهد در سال‌های ۷۱ و ۷۲ هم بودیم ولی این گستردگی و این ملی بودن را نداشته است. سیستم در حال حاضر با روش‌هایی که عمدتا در اعتراضات ۸۸ و بعد ۹۶ و ۹۸ استفاده می‌کرد، برخورد می‌کند در حالی که ماهیت این اعتراضات از جنبش سال ۸۸ و جنبشی که در سال ۷۸ در کوی دانشگاه به وجود آمد، متفاوت است. صادقی در پاسخ به این سئوال که «نحوه‌ی مواجهه‌ی صحیح با اعتراضات اخیر چیست؟»، می‌گوید: اگر می‌خواهند این واقعه را به شکل صحیح مدیریت امنیتی کنند باید یک شناخت درست از اجزای این جریان اعتراضی، ماهیت آن، مبداء و مقصدش و فرآیندهایی که در داخل آن اتفاق می‌افتد و چگونگی کارکردش به دست بیاورند تا از برخورهای پر هزینه، پر تلفات و پر آسیب برای کشور جلوگیری به عمل بیاورد. خلأ چنین مواجهه‌ای به دلایل مختلفی در کشور محسوس است.