«وجود گشت ارشاد یک مطالبه مردمی‌است. کسانی‌که بدحجاب یا بی‌حجاب هستند، جزو مردم عادی نیستند؛ چون مردم عادی سرگرم زندگی و مسائل مربوط به خودشان هستند نه این چیزها!»

جملات بالا نظر مهرداد ویس کرمی، نماینده خرم‌آباد در مجلس در مورد گشت ارشاد بعد از ماجرای درگذشت مهسا امینی است. احتمالا شما هم مثل نگارنده به دنبال میزی می‌گردید که سر خود را به روی آن بکوبید. این سخنان نشان می‌دهد که برخی از مسئولان ما چه فاصله عجیب و غریبی با جامعه دارند و گویی در دنیای دیگر زندگی می‌کنند. آقای نماینده، کافی است از همان میدان بهارستان سوار مترو شوید و مردم را مشاهده کنید تا متوجه شوید که مردم چگونه لباس می‌پوشند. اتفاقا مردم عادی همه مثل هم لباس می‌پوشند. شما به مردم عادی می‌گویید بدحجاب. پلیس روبروی مترو و در میدان‌های اصلی شهر می‌ایستد و دختران را سوار ون معروف خود می‌کند. مردم عادی مترو سوار می‌شوند و روزمرگی خود را در وسط شهر می‌گذرانند.
اصلا چرا راه دور برویم، همین مهسا امینی مظلوم هم یک دختر عادی این سرزمین بود. کسی که همراه با خانواده به تهران آمده بود و توسط گشت ارشاد، ارشاد شد و متاسفانه به خانه ابدی رفت. ما به اینها می‌گوییم مردم عادی! نمی‌دانم کدام مردم از شما مطالبه گشت ارشاد را داشته‌اند. این روزها حتی صداوسیما که تا حدودی ملی شده است و نظرات بخش‌های مختلف جامعه را پخش می‌کند، در گزارش‌های خود به صورت رسمی‌نشان می‌دهد که مردم از وجود گشت ارشاد ناراضی هستند. آن وقت شما بر اساس چه مبنایی از درخواست مردم سخن می‌گویید، معلوم نیست. البته نکته‌ای هم هست. مردم برای برخی از مسئولان کشور همان حلقه‌ای است که همیشه همراه آنها هستند. کسانی که در ستاد انتخاباتی یا فعالیت‌های سیاسی دوشادوش نماینده مجلس فعالیت می‌کنند. شاید آنها درخواست می‌کنند و نماینده به حساب همه مردم می‌گذارد. مردم از گشت ارشاد راضی نیستند و اگر بودند این روزها شاهد اعتراضات حقیقی و مجازی به درگذشت مهسا امینی نبودیم. 
نمایندگان اجازه بدهند که مسائل مهم اجتماعی که کم کم در حال تبدیل شدن به بحران هستند با تدبیر و عقلانیت حل شوند و با شعارهای بیهوده زمینه عصبانی شدن مردم را فراهم نکنند. البته این اظهار نظرها بازهم گواهی داد که این نمایندگان، اکثریت مردم را نمایندگی نمی‌کنند. زمانه عوض شده است. زمانی در ماجرای سفارت آمریکا، همه منتظر نظر مجلس اول بودند اما حالا تنها انتظار ما از مجلس این است که کاری نکند و حرفی نزند که آتش روشن شده، شعله‌ور تر شود.