در کنارِ این مواد، کارگرانِ مشاغلِ سخت و زیان‌آور - همان کارگرانی که جانِ خود را در ازای دریافتِ مزدی ناچیز خرج می‌کنند نیز بی‌نصیب نمانده و در تبصره‌های ۳ و ۵ ماده ۶۶ برنامه‌ی توسعه هفتم، معافیت‌هایِ قانونیِ آن‌ها را کاهش داده است. طبق تبصره ۳ ماده ۶۶ لایحه سقفِ سنواتِ ارفاقیِ کارگران مشاغل سخت و زیان‌آور را از ۱۰ سال به ۷ سال کاهش داده است. با این اوصاف، کارگران مشاغل سخت و زیان‌آور، سه سال بیش از آنچه تا امروز مقرر بوده، باید بر سر کار خود بمانند، همچنین «حداقل سن لازم برای بازنشستگی مشاغل سخت و زیان‌آور برای زنان ۴۵ و مردان ۵۰ سال» تعیین شده است. این در حالیست که تا به امروز کارگرانِ مشاغل سخت و زیان‌آور، در صورتِ اشتغالِ متوالی بعد از بیست سال کار بازنشست می‌شدند و سن، هیچ دخالتی در بازنشستگیِ آن‌ها نداشت.