از سویی دیگر، بر کسی پوشیده نیست که وزیر نفت در ماه‌های اخیر از عملکرد برخی از معاونان خود راضی نبوده و این نارضایتی را در چهره خود در برخی از جلسات نشان داده و یا با همراه نکردن معاونان خود در مواقع ضروری، بر آن مهر تایید زده است. از تازه ترین واکنش‌های اوجی می‌توان به دخالت دادن مدیرانی خارج از مجموعه وزارت نفت اشاره کرد که شائبه تغییرات بزرگتری در پشت پرده را ایجاد کرده است. تغییراتی که می‌تواند پدرخوانده قبلی را از میدان به در کرده و نقش آفرین جدیدی را وارد این صنعت کند که حتی در آینده نزدیک صندلی وزارت را نیز نشانه بگیرد.
در هرحال وزیر نفت باید با درایت بیشتری به این روابط بپردازد، تغییرات احتمالی و اثرگذاری اشخاصی خارج از وزارت نفت بر بدنه این وزارتخانه تا جایی کارایی دارد که صندلی شخص وزیر را نشانه نرفته باشند؛ زیرا در روزگاری نه چندان دور اوجی خود نیز مدیرعامل همان شرکتی بوده که هم اکنون مدیرش ممکن است خود را کمتر از وی نبیند و به وزارت در آینده نزدیک چشم داشته باشد. در واقع نزاع اصلی اوجی با میرکاظمی‌است که دوستانش در نفت همه کاره هستند و او هم با سالاری مشکل دارد هم خجسته و هم شاهمیرزایی، شاید برای تثبیت مدیریت خود تصمیم گرفته از پر نفوذ ترین چهره تیم میرکاظمی‌شروع کند. با این اوصاف وزارت نفت در میان دو جبهه تحریم‌های خارجی و مشکلات فروش نفت و اختلافات زیرپوستی داخلی در جدال و تقلا است.