این بازی دوستانه؛ نمادی است از یک تدارک ضعیف و بحث‌برانگیز که با حال و روز کلی کشور هم تناسب دارد!
با اینکه هدف از بازی‌های تدارکاتی پیروزی نیست و این قبیل بازی‌ها با اهدافی فراتر از کسب نتیجه انجام می‌شود، اما قطعاً عملکرد تیم‌ها در این بازی‌ها به خصوص قبل از اعزام به رویدادها و تورنمنت‌های مهم مورد ارزیابی قرار گرفته و می‌توان عملکرد آنها را ملاکی برای تعیین وضعیت و میزان آمادگی و کیفیت احتمالی آن تیم برای حضور در آن رویداد دانست.
شاگردان اسکوچیچ در حالی در این دیدار تدارکاتی تن به شکست دادند که الجزایر از تعداد قابل ملاحظه‌ای از نفرات اصلی‌اش در ترکیب اولیه استفاده نکرد. در جریان این دیدار تیم ملی ایران فاقد برنامه و تاکتیک بود تا نگرانی‌هایی که از سوی برخی کارشناسان نسبت به آن مطرح می‌شد، افزایش یابد.
یک نیمه اول پریشان داشتیم که در آن امیر عابدزاده با اعتماد به نفس بیش از حد خودش چند خروج اشتباه انجام داد و در سایر نقاط ساختار دفاعی هم از آشفتگی رنج می‌بردیم. نهایتا نیمه اول را با تک گل ریاض بن‌عیاد و البته روی اشتباه بد علیرضا جهانبخش به حریف باختیم. در نیمه دوم اما کمی بهتر شدیم. مهدی طارمی همان اوایل کار روی اشتباه مدافعان حریف فرصت گلزنی داشت که آن را از دست داد. دقایقی بعد اما نفوذ خوب آقاسی و پاس عالی امید نورافکن به دهانه دروازه باعث شد جهانبخش گل مساوی را بزند. امیرحسین حسین‌زاده هم در بدو حضور در میدان یک شوت خوب زد.
با این حال در ادامه اشتباه نورافکن باعث شد عموره گل دوم را برای الجزایر بزند و دو بر یک بازنده شویم. این مسابقه نشان داد تیم ملی چقدر تا سطح حضور در جام‌جهانی فاصله دارد.
با یک مقایسه بین تیم ملی و تیم‌های لیگ برتر و تیمی مثل استقلال یا مس رفسنجان می‌بینیم این انسجام که در تیم‌های باشگاهی وجود دارد، در تیم ملی مشاهده نمی‌شود و این پاس‌های رو به عقب و ارسال‌های مستقیم داده‌هایی است که نشان می‌دهد تیم برنامه‌ای برای خروج از پرس ندارد و در نیمه نخست بازی با الجزایر فقط دو ارسال توانستیم انجام دهیم که آنهم فاقد کیفیت بود.
نکته اول: بعد از مدت‌ها یک بازی دوستانه جور شد، همان را هم دادند جواد خیابانی گزارش کند. استاد وسط گزارش می‌گفت: «یه فیلمی دارم که هیچ‌کس ندیده!» دویست بار هم گفت «دکتر سجادی.» خدا قبول کند!
نکته دوم: خیلی زیاد بازی دوستانه انجام می‌دهیم، محمدحسین کنعانی‌زادگان هم از دو تای اول محروم شده. شجاع خلیل‌زاده هم مصدوم بود و در نتیجه این بازی کمک چندانی به هماهنگی مدافعان ما نکرد.
نکته سوم: فارغ از این که چه کسی سرمربی تیم ملی است، واقعا واقعا واقعا نیاز به برگزاری مسابقات خیلی بهتر دوستانه داریم. بازیکنان این تیم باید خیلی بیشتر از اینها با هم هماهنگ شوند. حتی تیم ملی انگلستان وقتی بعد از مدت‌ها تعطیلی دوباره تشکیل می‌شود، با آن فرم ناآماده به مجارستان می‌بازد. ما همینطوری هم کلی ضعف داریم و ترکیب‌مان قابل مقایسه با رقبا نیست. بازی‌های دوستانه خوب، به تیم ملی اعتمادبه‌نفس می‌دهد. خرداد را که مفت سوزاندید، مجال اندک باقی‌مانده را دریابید. اجازه ندهید آبروریزی شود.
امید است با بازنگری در سیاست‌های کلان ورزش و همچنین تغییر رویکرد در برخی از فدراسیون‌هایی که با اقشار زیادی از مردم سر و کار دارند، تغییرات محسوسی در عملکرد تیم‌های ورزشی ایران و به خصوص تیم‌هایی مثل والیبال و فوتبال که انتظارات زیادی از آن می‌رود را شاهد باشیم.
احتمالا آزاردهنده‌ترین تصویر بازی با الجزایر، شادی اغراق‌آمیز اسکوچیچ بعد از گل مساوی بود. این مدل خوشحالی در یک بازی تدارکاتی، شاید از سقف کوتاه آقای سرمربی حکایت می‌کند و شاید هم نشان می‌دهد اسکوچیچ زیر رگبار تخریب‌ها، چه فشار وحشتناکی تحمل می‌کند. هر چه هست، تیم او با نمایش آشفته مقابل الجزایر حسابی نگران‌مان کرد. اشکالات مربی کروات در جای خودش قابل بحث است، اما بلاهت بزرگ شاید این باشد که همه مصایب تیم ملی را در حضور او خلاصه کنیم. اسکوچیچ به ضرب توپ و تفنگ سرمربی تیم ملی نشد و حالا هم به زور سر نیزه در این تیم نمانده است. هیچ آدم شریف و عاقلی هم بدش نمی‌آید یک مربی بزرگ و کارنامه‌دار سرمربی تیم ملی کشورش باشد، اما یادتان باشد شرایط وحشتناک این تیم قشنگ برازنده حال و روز کلی مملکت ماست. کجای کشور به سامان است که انتظار دارید تیم ملی‌اش روبه‌راه باشد؟ از مجموع مسابقات دوستانه، اسکوچیچ فقط بازی با اروگوئه را به دلیل دوری راه لغو کرد؛ مثل کی‌روش که سه بازی مهم با ژاپن، استرالیا و آمریکا را دقیقا به همین دلیل نپذیرفت. مسابقه با برزیل و آرژانتین چرا جور نشد؟ فوتبال به کنار؛ نبرد دوستانه ایران و آمریکا در کشتی را چه کسی به هم زد؟ یادتان نیست آمریکا حتی به رییس فدراسیون ما ویزا نداد؟ در اردوی بدنسازی «عدس‌پلو» می‌دهند و برای والیبال بعد از یازده سال مربی ایرانی گذاشته‌اند تا سه هیچ به ژاپن ببازد. همین اردوی مجانی قطر را هم همسایه جنوبی به ما «صدقه» داد. اگر ژاپن نفس برزیل را می‌گیرد، آنها کشوری دارند که مدیرانش متخصص و پاکدست هستند و تورم دو درصدی برای مردمش شوکه‌کننده است. در کشور ما اما وزیر کار می‌گوید با یک میلیون تومان می‌شود کسب و کار راه انداخت و امام جمعه مشهور عقیده دارد حادثه متروپل به خاطر بدحجابی و بی‌بند و باری مردم است!
قاسمپور: خیلی‌ها به مربی ایرانی اعتقاد ندارند
در این زمینه سخنگوی کمیته فنی فدراسیون فوتبال اعلام کرد سرمربی تیم ملی فوتبال ایران باید در جلسه کمیته فنی حضور پیدا کند و برای اردویی که در قطر برگزار شده است، گزارش کار بدهد.
ابراهیم قاسمپور درباره شکست ۲ بر یک تیم ملی فوتبال ایران مقابل الجزایر در دیداری دوستانه خاطر نشان کرد: الجزایر با اینکه برخی از بازیکنانش را در اختیار نداشت، تیم مستحکمی نشان داد و فشار خوبی روی تیم ملی ایجاد کرد. مشکلات تیم ملی در این بازی مخصوصاً در خط دفاع هویدا شد.
وی اضافه کرد: همه این مسائل دست به دست هم می‌دهند تا در نهایت به این برسیم که در این شرایط بهترین گزینه دراگان اسکوچیچ است. گزینه ایرانی هم می‌تواند بحثش مطرح باشد، ولی در این باره نیز مثل دیگر موضوعات طبیعتاً اختلاف سلیقه وجود دارد، کما اینکه اگر مربی ایرانی را هم سرکار بیاوریم، او نیز به زمان نیاز دارد. تغییر و تحول روندی زمان‌بر است. اعضای تیم ملی چندسالی است که کنار هم هستند و تجربیات خوبی دارند و از سویی دیگر تفکرات حرفه‌ای به بازیکنان تیم ملی القا شده است.
این کارشناس فوتبال با بیان اینکه از ابتدا از مخالفان حضور اسکوچیچ در تیم ملی بوده و این موضوع را بارها در مصاحبه‌هایش اعلام کرده است، خاطرنشان کرد: در این شرایط اما نظر شخصی من این است که با این مجموعه باید کار را در جام جهانی ادامه داد. همه باید کمک کنند تا این تیم با بهترین شکل ممکن در جام جهانی حضور پیدا کند. ما نقطه نظرات‌مان را برای انتقاداتی که مطرح است، عنوان می‌کنیم. نیاز است که اسکوچیج در کمیته فنی حضور پیدا کند و برای اردویی که برگزار شده است، گزارش کار بدهد.