عضو هیأت علمی دانشگاه شهید بهشتی با تأکید بر اینکه هیچ مقام و صاحب منصبی بالاتر از قانون قرار نمی‌گیرد، گفت: حق اعتراض و تشکیل و شکل دهی تجمعات اعتراضی و انتقادی که در اصل سوم قانون اساسی ما به رسمیت شناخته شده اما امروزه به کلی تعطیل است؛ ناظر به همین اصل قرآنی است که «لَا یُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلَّا مَنْ ظُلِمَ». حسین(ع) قیام می‌کند و تا لحظات آخر پیام خودش را می‌دهد. حسین(ع) می‌خواهد انقلابی که جدّ او به وجود آورده و پدرش در کنار جدّ او ایستاده، و به انحراف کشیده شده، را به راه اصلی خودش برگرداند.
سید علیرضا بهشتی در مراسم عزاداری مجمع دینی احیای فضیلت گفت: واقعیت این است که در طول تاریخ فجایعی حتی بدتر از آنچه در کربلا اتفاق افتاد در گوشه‌های این کره خاکی اتفاق افتاده است و صحنه‌های هولناک تر از کربلا را بشریت دیده است. هنوز هم ظالمان بر مظلومان ستم‌هایی روا می‌دارند که دل هر انسانی را به درد می‌آورد و طبیعی و بدیهی است که ما با شنیدن آنچه در کربلا اتفاق افتاده دچار حزن شویم اما شاید هیچ حزنی بالاتر از این باشد که حسین(ع) به دعوت کسانی پای در این راه نهاد که به جز تعداد انگشت شماری در هنگام رویارویی با ظالمان او را تنها گذاشتند.
وی تأکید کرد: مهم این است که امر به معروف و نهی از منکر یک سازوکار سالم ماندن جامعه و حکومت به عنوان بخشی از جامعه است. این روزها وقتی که یک ماشینی را درست می‌کنند، ما با یک سیستمی سروکار داریم که لازمه درست کار کردن آن این است که دستگاه‌های عیبت یاب به آن وصل شده باشند؛ دستگاه‌هایی که وقتی آن ماشین درست کار نمی‌کند عیوب را نشان بدهند تا برای رفع آن عیوب تعمیرکاران و مهندسان اقدام کنند و یا اینکه از دستگاه‌های خودکار برای رفع عیوب بهره ببرند.
بهشتی افزود: امر به معروف و نهی از منکر چیزی بیشتر از این نیست. یعنی ما حتی اگر وحی را نداشتیم، امروزه با عقل بشری و تجربه چند هزار ساله بشر به این نتیجه رسیده که باید چنین دستگاه‌های عیب یابی را در کارهای جمعی تعبیه کند تا مطمئن باشد آن کار جمعی درست عمل می‌کند و در مسیری که برای آن طراحی شده حرکت می‌کند. این از موضوعات و سازوکارهایی است که به طور مشترک عقل و وحی بر درستی و ضرورت آن صحه می‌گذارند. ولی ما این افتخار را داریم که ۱۴ قرن قبل برای جامعه نوپای اسلامی این سازوکار عیب یابی و اصلاح تشریح، توضیح و توصیه شده است.وی یادآور شد: امروزه در فن حکومتداری و اجتماعات بشری درباره سه بعد از همین امر به معروف و نهی از منکر با عناوین دیگر بحث می‌شود. یکی از ابعاد امر به معروف و نهی از منکر بین مردم و مردم است. در جامعه‌ای که دغدغه سلامت و سامان مند وجود داشته باشد، همه انسان‌ها باید نگران وضعیت جامعه باشند و اینکه جامعه دارد به چه سمتی می‌رود. آیا روابط در این جامعه سالم و انسانی است؟ آیا اصول و ارزش‌های اخلاقی محترم شمرده می‌شود؟عضو هیأت علمی دانشگاه تربیت مدرس ادامه داد: برخی از مظاهر بد و اجرای تنزل یافته امر به معروف و نهی از منکر در جامعه حساسیت‌ها و تنش‌هایی را در جامعه به وجود آورده است. آنچه که از احادیث و روایات درباره سطوح، اشکال و مراحل امر به معروف و نهی از منکر به دست ما رسیده را لابد شنیده اید. همه اینها معطوف به یک مسأله است؛ هشداری که نسبت به انجام ندادن کار ناپسند و یا دعوتی که برای انجام دادن کار پسندیده انجام می‌گیرد، اثرگذار باشد.وی اظهار داشت: امروزه با چیزهایی که علوم روانشناسی و تعلیم و تربیت به ما می‌آموزد می‌فهمیم که کجا و به چه زبانی و در چه فرصتی باید مطلبی را گفت تا تأثیرگذار باشد. اتفاقا همین امر به معروف و نهی از منکر در رابطه مردم با هم و عملکرد بد آن در طول تاریخ جامعه اسلامی موضوع مناقشات بسیار بین عالمان و فقیهان شیعه و سنی بوده است. چنانکه در برخی از موارد این مشاهده می‌شود که فقها و حتی متکلمین امر به معروف و نهی از منکر را تعطیل اعلام می‌کنند. چون می‌بینند ضرر شیوه‌ای که برخی افراد برای امر به معروف و نهی از منکر به کار گرفته‌اند بیشتر از سود آن است.بهشتی با اشاره به اینکه بعد دوم امر به معروف و نهی از منکر به وظیفه حکومت‌ها در برابر مردم بر می‌گردد، تصریح کرد: این وظیفه در اشکال مختلف می‌تواند خودش را نشان بدهد. مهم این است که امر به معروف و نهی از منکر از سوی حکومت نسبت به شهروندان باید در یک چهارچوب و ابزار معین صورت بگیرد؛ به این چهارچوب و ابزار معین «قانون» می‌گوییم. اگر حکومتی بخواهد از امواج و فراز و نشیب‌های اعمال سیاست‌های استبدادی و آفات خودکامگی پرهیز کند باید به حاکمیت قانون متکی باشد. هیچ مقام و صاحب منصبی بالاتر از قانون قرار نمی‌گیرد.